„Tutaj na Ziemi jest sporo wszystkiego”

Nie bardzo wiem od czego zacząć… i tak nie wiedząc już jakoś zaczęłam. Piszę dzisiaj, 1 listopada. Nastrój… jak to nazwać… smutek, smętek… nie, nie pasuje. To wielka, beznadziejna tęsknota. Chciałabym, aby wszyscy moi bliscy byli tu i teraz, a nie gdzieś…  w kosmosie. Przypomniał mi się fragment wiersza Wisławy Szymborskiej „Tutaj”.

Nie wiem jak gdzie,

ale tutaj na Ziemi jest sporo wszystkiego,

Tutaj wytwarza się krzesła i smutki,

nożyczki, skrzypce, czułość, tranzystory,

zapory wodne, żarty, filiżanki.

Może gdzie indziej jest wszystkiego więcej,

tylko z pewnych powodów brak nam malowideł,

kineskopów, pierogów, chusteczek do łez.